In deze imaginaire wereld is er iemand door de stad gegaan en heeft aanwijzingen achtergelaten alsof het deel uitmaakt van een mysterie dat moet worden opgelost... Terwijl ik door de stad loop, merk ik dat de fabriek al heel lang gesloten is en dat de kunstgalerie in deze stad wel heel erg vreemd is...
De eigenaardige kunstgalerie
Normaal gesproken is een kunstgalerie bedoeld als een ruimte waar creativiteit, schoonheid en werken worden getoond die je doen nadenken, met als doel te inspireren of perspectieven uit te dagen.
Maar wanneer je de kunstgalerie van deze stad binnenloopt, promoot het geen creativiteit of vrijheid van denken. Het lijkt eerder te proberen mensen rigide ideeën op te leggen, innovatie te ontmoedigen en hen te stimuleren om precies zoals iedereen te zijn.
Er zijn vreemd genoeg veel lege muren en de werken die er wél hangen, hebben helemaal geen betekenis. Alle kunstwerken lijken verbeelding te willen onderdrukken, censuur te promoten, en zijn om de één of de andere reden allemaal gesponsord door bedrijven. Ze lijken alleen gericht te zijn op de maatschappelijke normen te promoten die moeten worden nageleefd.
Maar wie weet, misschien vertegenwoordigt deze kunstgalerie de ultieme rebellie, omdat het alle verwachtingen tart. Er zit een gevoel van ironie in de manier waarop het kiest om creativiteit te tonen. Misschien daagt het - door het tegenovergestelde te doen van wat van een traditionele kunstgalerie wordt verwacht - juist de mensen uit die de galerie binnenlopen, en is het de ultieme kritiek op de rol van kunst in de samenleving.
De fabriek was gesloten...
De stad lijkt ook ongelooflijk modern te zijn, omdat deze stad lijkt te zijn geëvolueerd van een industriegerichte economie naar een meer dienstgerichte samenleving. Dus, achteraf gezien, is de kunstgalerie misschien meer een museum van wat er vroeger was... Toen ik met een inwoner van de stad sprak, vertelde hij me dat ze in het beleid van deze stad ervoor hadden gekozen om de natuur en de gemeenschap prioriteit te geven boven industriële groei.
Hij vertelde me ook dat er in het verleden veel werkloosheid was in de stad en dat de stad voorheen in een ernstige economische achteruitgang verkeerde. Daarna werd de lucht schoner in de stad, keerden de vogels terug... Tegenwoordig hebben ze geen fabriek meer nodig, omdat in deze stad alles geautomatiseerd is, waardoor niemand meer hoeft te werken. Maar vreemd genoeg zorgde dit ervoor dat vele inwoners de stad verlieten en verhuisden naar andere steden waar er wel nog werk was.
Mensen raakten gedeprimeerd in deze stad, en eerlijk gezegd ook erg lui. Niemand had nog ambitie, niets om naar te streven. De gemeenteraad dacht nu na over hoe ze de stad konden herbestemmen tot iets innovatiefs. Zou dit misschien de mogelijkheid bieden om het doel van een stad volledig opnieuw uit te vinden? Zou het concept van een stad misschien compleet heroverwogen kunnen worden? Zoals je kunt zien, is dit een zeer ongewone stad vol innovatieve denkers...
Er waren aanwijzingen door de hele stad
De man vertelde me ook dat ze geen idee hadden wat de mysterieuze symbolen betekenden die overal in de stad verspreid lagen. Waren ze bedoeld om hen te inspireren? Hen te waarschuwen? Of waren ze misschien bedoeld om het denken van mensen uit te dagen? Het leek alsof de aanwijzingen die overal in de stad achtergelaten waren, een puzzel vormden die ze moesten oplossen...
In het park lag een fles (vreemd, omdat er geen vervuiling meer was in deze stad) en een halve zon.
Was de fles in het park een knipoog naar de tijd dat de stad nog een draaiende fabriek had? En probeerde de zon hoop te brengen dat het verleden nieuw leven ingeblazen kon worden? Was het een symbool van de balans tussen natuur en economie die de stad had verloren?
Naast de kunstgalerie lag een tekening van een kronkelige weg, een omgekeerd cadeau, en een mand met omgekeerde appels...
De weg, het omgekeerde cadeau, en de mand met appels zouden een symbool kunnen zijn dat de stad haar pad was kwijtgeraakt en haar huidige potentieel verspilde. Of was het een aanwijzing voor hoe de stad weer vooruit kon gaan, dat er verborgen geschenken en middelen in de stad waren die weer tot leven konden worden gebracht?
Was degene die deze aanwijzingen had achtergelaten misschien aan de superinnovatieve inwoners van deze stad aan het vertellen dat ze hun ambitie waren verloren en dat het tijd was om hun creativiteit en hun momenteel ongebruikte talenten weer te gaan benutten?
In het park lag een miniatuur zeilboot die van het park weg wees, en een kartonnen bord met een verbodsteken van een ijsblokje erop (het was doorgestreept met een rode alcoholstift)...
De zeilboot en het doorgestreepte ijsblokje konden een symbool zijn dat de inwoners inmiddels zoveel vrijheid hadden en zoveel potentieel voor avontuur... Het was tijd om hun innovatieve manier van denken weer echt te gaan gebruiken. Ja, tegenwoordig ging in de stad alles over automatisering en bloeide de natuur echt op, maar de stad was samen met haar inwoners haar gevoel van richting kwijtgeraakt. Het was als een zeilboot geworden zonder wind in de zeilen...
En naast de apotheek lag een omgekeerde kip en een kartonnen symbool van een man die op de grond lag.
De liggende persoon en de omgekeerde kip konden op symbolische wijze aangeven dat apathie deze stad had overgenomen en dat de staat waarin de stad zich nu bevond gewoon absurd was. Het was tijd om terug te keren naar traditionele landelijke levenswijzen. Misschien weer wat boerderijen openen... Heeft dit alles echt geleid tot vooruitgang, of heeft het alleen maar geleid tot een nieuw soort stagnatie?
Laatste gedachten
Een wandeling door deze imaginaire stad met zijn vreemde kunstgalerie, gesloten fabriek en merkwaardige aanwijzingen overal, kan ons laten nadenken over hoe elke beslissing die we nemen - of dit nu persoonlijk of collectief is - de wereld vormt waarin we leven. Misschien waren de aanwijzingen bedoeld om ons te laten nadenken over onze eigen rol in het hervormen van de toekomst...
Wie weet, misschien was het een visie op de toekomst, een waarschuwing die de economische achteruitgang van de wereld voorzag voordat het gebeurde, en is dit een boodschap voor degenen die de economie weer tot leven kunnen brengen? Of misschien zijn dit aanwijzingen uit de toekomst, zodat we kunnen nadenken over de beslissingen die we vandaag de dag nemen en die tot deze imaginaire toekomst zouden hebben geleid, zodat we het kunnen heruitvinden...